01/02/03/04/05/06/07/08/09/10/11/12/13/14/15/16/17/18/19/20/
21
/22/23/24/25/26/27/28/29/30/31/32/33/34/35/36/37/38/39/
40
/41/42/43/44/45/46/47/48/49/50/54//

 


14 oktober 2009

Column 48

Over andere gevangenen hier op Death Row wil ik ‘t eigenlijk niet hebben. De belangrijkste reden hiervan is dat ik me daar niet goed bij voel. Maar als ik het over de media heb, móet ik soms verwijzen naar andere gevangenen hier op de dodencel.
 
Mijn punt in deze column is de nieuwsmedia, zodoende zal ik expres zo vaag mogelijk zijn over de anderen hier. Ik wil het hebben over leugens, die de media verspreidt over een gevangene hier. Hem (de gevangene) had ik gevraagd of ik zijn naam mocht noemen. Hij zei ‘nee’ en dat respecteer ik. Hij was het slachtoffer van ‘yellow’ journalistiek en er zijn veel mensen geweest, die hem trachten te misbruiken, dus ik begrijp zijn weigering.
 
Nog niet zo lang geleden hoorde ik hiervan, dus ik weet niet zeker wanneer dit speelde. Toen hier in San Quentin een ‘beroemde’ ter dood veroordeelde kwam, besloot één van de gevangenen (op de rij) misbruik te maken van zijn bekendheid (in de media) en probeerde hier geld uit te slaan. Hij zocht contact met de roddelpers en verkocht verzonnen verhalen over het hebben van een seksuele relatie met deze ‘beroemde’ gevangene en dat hij deze gevangene tot zijn ‘gevangenisbitch’ gemaakt heeft.
Al die verhalen zijn gewoon verzonnen. De dingen die deze gevangene vertelde aan de pers, zijn feitelijk onmogelijk.

Die roddelpers (is er verschil tussen de roddelpers en kranten tegenwoordig?) controleerde niets en liet ook niet nagaan of al die verhalen wel juist waren. In feite was het verhaal dat de gevangene verkocht had, lichamelijk en logistiek onmogelijk. Het lijkt erop dat de media (welke dan ook) altijd op zoek is naar een nieuw sensatieverhaal voor kijkers en lezers.
 
Onlangs was er een artikel over een meisje, dat ontvoerd was en achttien jaar gevangen gehouden werd. De lokale (San Francisco) televisie had het merendeel van het nieuws daaraan besteed. Dit terwijl het debat over de gezondheidszorg en de begrotingscrisis het belangrijkste nieuws had moeten zijn. Maar de lokale media en één tv-kanaal in het bijzonder, had 70% van de tijd nieuws aan dat meisje en het echtpaar, dat gearresteerd werd, besteed.
Ze lieten steeds hetzelfde verhaal zien.

Wanneer een verhaal, (hoe erg dan ook) een handjevol mensen treft, domineert voor weken en het echte nieuws (dat alle Amerikanen aangaat), op de achtergrond komt, dan is het geen wonder dat dingen zo ‘los staan’ in ons land. Onze onverantwoordelijke nieuwsmedia heeft het relevante en belangrijke nieuws vervangen door sensationele roddel. Mensen zouden boos en beledigd moeten zijn om wat er van onze nieuwsmedia is geworden. Het is alsof ze denken dat het belangrijkste nieuws ons niets zou kunnen schelen.
 
Het zou mooi zijn als de media eens zoveel tijd en energie in andere zaken zou steken. Zoals overvolle gevangenissen en de zeer strenge veroordelingswetten. Of misschien over onze gouverneur, die gekort heeft op geld voor scholieren in publieke scholen en universiteiten, zorg voor ouderen en de gezondheidszorg. De volgende dag had de gouverneur 300 miljoen dollar toegekend om een heel nieuw Death Row te bouwen. De geschatte kosten zijn 300 miljoen., maar we weten allemaal dat de uiteindelijke kosten veel hoger uitkomen. Het laat je zien, waar Arnie zijn prioriteiten liggen.

Okay,  dat was het voor deze keer. Voel je vrij om een email of gewone brief te sturen.
Het allerbeste.

Dean Carter
p.o. Box C-97919
San Quentin Prison
San Quentin, California 94974