2 maart 1997

Column 13

Mijn dank aan jullie die geschreven hebben met aanmoedigingen en steun. De nieuwe brieven en antwoorden zouden nu bij het brieven gedeelte moeten staan. Ik moet zeggen dat er ook een aantal vijandige brieven zijn geweest. Maar die ga ik daar niet bij zetten omdat ze niets constructiefs zeggen, alleen veel venijn en haat. Ik veronderstel dat deze zogenaamde victims’ rights groepen het erg druk hebben gehad. Ik voel me niet verplicht om die brieven hier op deze site te zetten, ze hebben al een forum. Het heet het avondnieuws en de krant. Maar voor degenen die schrijven met intelligent commentaar, ik ben blij van jullie te horen. Ook mijn dank voor degenen die me direct hebben geschreven.

Ik wilde wat meer praten over de rechtszaken en het proces van een doodstrafzaak,, omdat veel van de vragen die ik krijg over dit hele gebied van het rechtssysteem gaan. De laatste paar keer heb ik gepraat over de plattegrond van een rechtszaal en hoe een jury 'dood gekwalificeerd' wordt, het proces van het kiezen van een jury in een doodstrafzaak. Ik moet hierbij vermelden dat het proces zo werkt in Californie. Ik weet zeker dat het verschilt van staat tot staat, maar ik betwijfel of er veel verschillen zijn.

In de laatste column vertelde ik over hoe de juryleden in een doodstraf zaak 'dood gekwalificeerd' worden. Uit deze groep van dood gekwalificeerde mensen, zullen de advocaten diegenen verwijderen die ze niet in de rechtszaak willen. Elke kant, de officier van justitie en de verdediging, mogen een bepaald aantal juryleden verwijderen. Er hoeft geen enkele reden te worden gegeven waarom iemand weggestuurd wordt. Door het 'dood kwalificeren' is het grootste deel van de juryleden voor de doodstraf. Ín dit gedeelte van de juryselectie zal de officier van justitie de mensen verwijderen, die gematigde gevoelens hebben over de doodstraf, terwijl de verdediging de mensen die het sterkst voor de doodstraf zijn verwijderen.

Zoals je ziet maakt dit proces dat het grootste gedeelte van de juryleden voorstanders zijn van de doodstraf. Uit een groep van ongeveer 50 potentiële juryleden, kan de verdediging op 1 of 2 mensen rekenen die met mate voor de doodstraf zijn . . . als het een ‘goede’ groep is dan. Ik heb gehoord van juryleden, die grapjes maakten erover en dat het een verspilling van tijd was om een rechtszaak te houden, waarom konden ze de gedaagde niet meteen ter dood veroordelen? Dit was nog voordat de rechtszaak begonnen was. Jammer genoeg komt men er pas achter dat zulke opmerkingen gemaakt zijn als de rechtszaak allang achter de rug is en de gedaagde op death row zit.
Het beste waar de verdediging op kan hopen is een gematigde jury die bereid is te luisteren naar het bewijsmateriaal en zullen wachten tot ze alle kanten van het verhaal gehoord hebben, voordat ze iets beslissen. Daar er niet zoveel gematigde juryleden zijn ,is het voor de officier makkelijk om ze uit de jury te verwijderen, het beste waarop de verdediging kan hopen is, dat hij degenen die het sterkst voor de doodstraf zijn heeft kunnen verwijderen. Wanneer de jury gekozen is, zijn er twaalf juryleden en een paar reserves, gewoonlijk vier tot zes. Dat ligt aan de geschatte tijd die de rechtszaak gaat duren.

Als de juryleden allemaal geselecteerd zijn en de reserves gekozen, begint de rechtszaak meteen. Nadat mijn jury was gekozen, leunde ik over de tafel om te proberen om de mensen te zien die mijn lot in hun handen hielden. Het was interessant om naar de lichaamstaal en de gezichten te kijken van deze mensen, die zouden gaan beslissen hoe mijn toekomst eruit ging zien. De meeste lieten niets van hun gevoelens blijken, maar er waren er een paar die er opgewonden uitzagen met het idee dat ze daar mochten zitten en beslissen of een ander mens gedood moest worden. Er waren er een paar waarvan het leek dat ze nu pas beseften waarvoor ze daar zaten en ze keken niet blij met dat vooruitzicht. Toen ik mijn advocaat over deze twee juryleden vroeg, zocht hij hun formulieren op en zag dat het een stel was dat matig voor de doodstraf was. Ik neem aan dat de realiteit pas op dat moment tot hen doordrong.

Het was niet echt bemoedigend om te zien dat degenen met de opgewonden gezichten dezelfde waren die gezegd hadden dat ze sterk voor de doodstraf waren . . . maar graag dachten dat ze onbevooroordeeld waren. Ik heb met anderen hier op death row gepraat en ik heb mensen horen zeggen dat zij juryleden hadden die daar gewoon zaten en hen vijandig aan zaten te staren gedurende de hele rechtszaak. Ze schenen niet eens te luisteren naar de bewijzen of argumenten in de zaak.

Door de lengte van vele rechtszaken (van 4 tot 6 weken in de schuldfase en nog een paar weken voor de straffase) maken jonge mensen geen deel uit van een doodstrafjury. Omdat de meeste jonge mensen naar school gaan of banen hebben, waar ze niet een paar maanden vrij van kunnen nemen om in een jury te gaan zitten. De meeste mensen die in een doodstrafjury zitten zijn dan ook oudere mensen, de meeste van hen gepensioneerd. De reden waarom ik dat hier vermeld is, omdat oudere mensen meestal sterke meningen hebben en onbuigzaam in hun manier van denken. Ze zijn gewoonlijk minder onbevooroordeeld en het is minder waarschijnlijk dat ze naar de beide kanten van een argument luisteren. Ze hebben hun leven lang gehoord hoe het rechtssysteem de gedaagden vertroetelt, hoe de gedaagden alle wetten en voordelen aan hun kant hebben, dus zij zijn geneigd te voelen dat dit hun grote kans is om dat recht te trekken. De realiteit is, dat sinds de zestiger jaren, het gerechtshof en de politici veel van de verdediging van iemand, die berecht wordt, weggehaald hebben . . . tenzij je een hoop geld hebt om advocaten en experts te betalen.

Ik wilde hier nog wat op doorgaan, maar vanwege de ruimte moet ik het hierbij laten. Ik hoop dat het niet te saai is voor je, maar zoals ik al zei, veel mensen hebben geschreven en gevraagd hoe dit proces in zijn werk gaat, dus ik probeer het zo goed mogelijk uit te leggen. Ik zal proberen om dit de volgende keer af te maken. Bedankt voor je geduld.

Later,
Dean