01/02/03/04/05/06/07/08/09/10/11/12/13/14/15/16/17/18/19/20/
21
/22/23/24/25/26/27/28/29/30/31/32/33/34/35/36/37/38/39/
40
/41/42/43/44/45/46/47/48/49/50/54//

 


30 januari 2003

Column 35

Waarschijnlijk hebben de meesten van jullie gehoord over die arme vrouw in Nigeria die ter dood veroordeeld was voor het krijgen van een buitenechtelijk kind. Ze was veroordeeld tot steniging onder de Islamitische wet (genaamd de Sharia wet). Dat doen ze door haar te begraven in een gat in de grond, zo dat alleen haar hoofd nog te zien is. Dan moeten de mensen van haar dorp een stap naar achteren doen en stenen naar haar hoofd gooien tot ze dood is. Als zogenaamde blijk van medeleven, werd haar doodstraf uitgesteld totdat haar baby gespeend was. Er was een grote golf van diepe verontwaardiging over de hele wereld over de situatie van deze vrouw. Ook uit de VS kwam heel veel verontwaardiging.

Ik vermoed dat de meeste Amerikanen, die hier verontwaardigd over waren, mensen zijn die toch al, om wat voor reden dan ook, tegen de doodstraf zijn. Toch vroeg ik me af, hoeveel van deze mensen in de VS, mensen waren die voor de doodstraf. Zouden zij, vraag ik me af, de ironie hierin kunnen zien. Misschien omdat ze vinden dat de Amerikaanse overheid op een menselijke manier doodt. Maar het grootste gedeelte van de beschaafde wereld ziet de Amerikaanse doodstraf hetzelfde als deze situatie met de Nigeriaanse vrouw zien (net als vele Amerikanen). Ik denk dat de vrouw gratie heeft gekregen door de wereldwijde steun die ze kreeg. Dat hoop ik tenminste.

De huichelarij van sommige Amerikanen wordt duidelijk in een situatie als deze. De mensen die voor de doodstraf zijn in de VS, denken dat het barbaars is om een vrouw de doodstraf te geven voor het krijgen van een kind. Terwijl het heel gewoon is om in ons land de doodstraf te hebben.

Maar degenen, die nu ongetwijfeld zullen zeggen: "Maar overspel is anders", begrijpen niet waar het om gaat. Het gaat niet om de aard van de beschuldiging, maar om de oplossing die de overheid heeft om de misdaad tegen te gaan.

Velen van jullie hebben gehoord van de tijdelijke uitstelling van de doodstraf in Illinois, die de laatste 3 jaar in werking is. Je hebt misschien ook gehoord dat gouverneur Ryan de straffen van iedereen in de dodencel van Illinois omgezet heeft naar levenslang zonder kans op vervroegde vrijlating, tijdens zijn laatste dagen als gouverneur. Er is in de media veel over te doen geweest, dus dat kun je moeilijk gemist hebben. Er zijn mensen die de beslissing van gouverneur Ryan steunen, maar er is ook een groot aantal die diep verontwaardigd is dat hij dit gedaan heeft. Hij werd uitgescholden en hij heeft de schuld gekregen van het veroorzaken van nog meer leed van de families van de slachtoffers. Wat ik interessant vond, al lezend over- en luisterend naar de discussie hierover, is hoe mensen die voor de doodstraf zijn elke uitleg die Ryan gaf voor zijn beslissing negeren.

Natuurlijk zijn de meeste straffen die hij omzette, straffen van schuldige mensen, maar toen hij probeerde uit te leggen waarom hij deed wat hij gedaan heeft, negeerde de oppositie wat hij zei. Het maakte hen niet uit dat de taakgroep van de gouverneur (die deze zaken 3 jaar lang heeft onderzocht) in vele gevallen niet in staat was om te beslissen wie er onschuldig kon zijn en wie er zeker schuldig waren. Al wat de pro-doodstraf mensen konden zeggen is, dat hen gerechtigheid werd onthouden. Dit vond ik erg boeiend. Hoe kan gerechtigheid onthouden worden wanneer deze mensen nooit vrij zullen zijn en de rest van hun leven in de gevangenis moeten doorbrengen. Het leek erop dat het deze mensen niets kon schelen of iemand onschuldig was, zij willen alleen maar dat degene die veroordeeld was, gedood zou worden.

Het is een van de interessante feiten over onschuldige mensen die worden vrijgelaten. Ook al wordt door technisch bewijs bewezen, dat de veroordeelde persoon onschuldig was, lijkt het er op, dat dat niets uitmaakt voor de pro-doodstraf mensen. Alles wat voor hen belangrijk was, was dat de persoon die veroordeeld was, vrijgelaten werd, ook al werd er zonder enige twijfel bewezen dat die persoon onschuldig is. Je zou denken dat de aanklagers deze mensen zo gehersenspoeld hebben om te geloven dat de persoon die veroordeeld werd zeker schuldig is, dat het bewijs dat de persoon eigenlijk onschuldig is er niet toe doet. Het is triest om te zien, dat haat het denken van eigenlijk rationele mensen zo vervormt, dat de waarheid er niet toe doet. Het enige wat ze lijken te willen is hun wraak en iemand moet sterven voor wat er in iedere individuele zaak gebeurd is. Er was een vrouw, die diep verontwaardigd was toen de man die in haar zaak veroordeeld was, vrijgelaten werd omdat DNA-testen bewezen, dat hij niet schuldig was. Ze was nog steeds onvermurwbaar en er zeker van, dat hij schuldig was en ze weigerde om iets anders te geloven.

Ik vind dat aanklagers zich moesten schamen voor de manier waarop ze de families van slachtoffers gebruiken om eigen politieke doelen van aanklagers te bevorderen. Ze laten de families van slachtoffers in het openbaar opdraven, steeds als er een controverse over de doodstraf is. Ze laten deze arme mensen hun pijn en leed tentoonstellen voor de ogen van de hele wereld. Het lijkt geen enkel nut te hebben om deze mensen op te laten draven voor de camera's, behalve dan om het publiek af te leiden van de feiten. In plaats van het onderwerp op een logische wijze te onderzoeken, wordt de kern van het onderwerp een van de slachtoffers. Vóór iemand, die veroordeeld wordt voor een misdaad die hij niet begaan heeft of vóór misdragingen van de politie of aanklagers om een veroordeling te krijgen.

Zelf vond ik dat gouverneur Ryan een heel goed antwoord had, toen hem werd gevraagd naar de families van de slachtoffers. Hij zei dat het rechtssysteem er is om gerechtigheid te vinden en er niet is voor de families van slachtoffers om vergelding en wraak te krijgen. Het lijkt erop, dat ons rechtssysteem (waarvan de naïevelingen zeggen dat het het beste in de wereld is) veranderd is van een systeem dat gerechtigheid zoekt naar een gebied is gegaan waar verondersteld wordt vergelding te krijgen voor de slachtoffers. Deze verschuiving van het rechtssysteem is het doel geweest van de aanklagers in de laatste tientallen jaren en het lijkt erop dat ze hun werk goed gedaan hebben met het conditioneren van het publiek om ook zo te denken.

Ik heb al eerder geschreven over hoe de rechtszaal opgezet is om de aangeklaagde zo ver mogelijk van de jury vandaan te houden. Maar er zijn ook andere factoren die de jury beïnvloeden. In veel zaken zal de rechter of aanklager vertellen aan de jury dat de familie van het slachtoffer in de rechtszaal aanwezig is en dat de jury dit niet moet laten meetellen bij hun beslissing. Maar elk redelijk mens weet dat de aanwezigheid van de familie tijdens een rechtszaak wel van invloed moet zijn op wat de jury doet en denkt. Als dat niet zo zou zijn, waarom zou de rechter of de aanklager het tenslotte anders naar voren brengen?

De kern van de zaak is, dat door de invloed die deze slachtoffergroepen tegenwoordig hebben op het rechtssysteem, het heel moeilijk is om een eerlijke en onbevooroordeelde rechtszaak te hebben. In plaats van dat een rechtszaak een zaak is van besluiten of iemand schuldig of onschuldig is, is het een middel geworden voor de families van de slachtoffers om zien of ze wraak en vergelding kunnen krijgen. Gedurende de hele rechtszaak komen schuld en onschuld op de tweede plaats.

Ik weet dat velen (de meesten?) van jullie het niet eens zullen zijn met wat ik hier geschreven heb. Toch hoop ik, dat je het onbevooroordeeld zult lezen. Ik hoop snel weer wat te schrijven. Het beste voor jullie allemaal.

Pas goed op jezelf,
Dean