26 december 2000

Column 28

Vaak begin ik deze columns met te zeggen, dat het alweer een tijd geleden is, dat ik voor het laatst schreef. Deze keer is niet anders. Er is veel gebeurd sinds de laatste keer. Niet zozeer met mij, maar in het algemeen. De ene dag gaat over in de andere en voor je het weet zijn er maanden voorbij gegaan en vraag je je af wat er gebeurd is. Ik wilde gewoon wat schrijven over onderwerpen, waar ik de laatste tijd in mijn gedachten mee bezig ben geweest. Niet zozeer over de doodstraf of de dodencellen.

Laatst kreeg ik een brief van mensen, waar ik mee correspondeer (buiten de gevangenis). Ze vertelden me hoe miserabel hun leven is, hoe verschrikkelijk ze het hadden met alles wat ze door moesten maken. Ik vroeg hen wat het probleem was, verwachtend één of ander traumatisch verhaal te horen. Toen ze terugschreven en me vertelden wat hen dwars zat, kon ik niet geloven wat ik las. Ze beschreven gewoon het leven van alledag met zijn 'alledaagse' problemen. Dingen waar ik dolgraag mee te maken zou willen hebben. Het betalen van de rekeningen, belastingen, kinderen die op je zenuwen werken en een huwelijk met de ‘gewone’ ups en downs. Dat soort dingen.
Na een paar briefwisselingen met deze personen, begon ik te denken over mijn leven hier en hoe fijn ik het zou vinden als dit soort problemen de ergste waren waarmee ik nu moet omgaan. Ik heb niet de voor de hand liggende opmerking geplaatst en gezegd dat ik heel graag van plaats wilde ruilen. Hierdoor heb ik me wel gerealiseerd hoezeer we ons leven en wat we hebben als vanzelfsprekend beschouwen. We waarderen vaak niet wat we hebben, totdat het er niet meer is. Het deed me denken aan een Indiaanse filosofie. Ik denk dat het goed is om dit met jullie te delen, omdat het een boodschap is voor iedereen. Het heet 'Cadeau van de Schepper'. Een goede vriend deelde het met mij en ik denk dat hij het fijn zou vinden als ik het ook met jullie deel.

   'Cadeau van de Schepper'. 

De man fluisterde:
"Schepper spreek tot mij".  
En een leeuwerik zong.
Maar de man hoorde het niet.

Dus de man riep:
"Schepper spreek tot mij!"
En de donder rommelde in de lucht.
Maar de man luisterde niet.

Toen keek de man om zich heen en zei:
"Schepper laat mij u zien".
En een ster schitterde aan de hemel.
Maar de man merkte het niet.

En de man schreeuwde:                              
“Schepper, laat mij een wonder zien!"
En een leven was geboren.
Maar de man wist het niet . . .

Dus de man riep in wanhoop:
"Raak me aan Schepper, laat mij weten dat u hier bent!”
Waarop de Schepper naar beneden reikte en de man aanraakte.
Maar de man wuifde de vlinder weg en liep door . . .

De boodschap is:
'Laat geen zegen of cadeau van de Schepper aan je voorbijgaan,
omdat het niet altijd verpakt is, zoals je zou denken’.

Ik ben geen Christen, ik ben echter wel een spiritueel persoon. Ik praat daar niet veel over, omdat dat iets persoonlijks is. Het is niet aan mij om te proberen mijn overtuigingen aan jullie op te dringen. Ik vind het niet prettig, wanneer iemand dat bij mij doet, maar ik hoop dat je in deze woorden een boodschap kan vinden die je op de een of andere manier iets doet.

Verder met andere dingen. Er is een man hier in San Quentin dodencel, die pas genomineerd werd voor de Nobelprijs voor de Vrede, voor de kinderboeken die hij schrijft. Deze boeken zijn bedoeld om kinderen te helpen uit de ‘gangs’ en buiten het geweld, dat ermee gepaard gaat, te houden. Het zou leuk zijn als hij de prijs kreeg, maar ik denk dat de nominatie op zich al heel speciaal is.
Waar ik het over wilde hebben is een artikel in een krant aangaande de nominatie van deze man. Ik denk dat het een goed voorbeeld is van wat ik gezegd heb over de nieuws media in sommige columns. Deze journalist kruisigde de man, in plaats van zich te concentreren op alle positieve dingen, die hij gedaan heeft in de tijd dat hij hier in de dodencel zit. In plaats van te schrijven over hoe hij probeert kinderen te helpen om niet dezelfde fouten te maken die hij gemaakt heeft, concentreerde zij zich op alle mogelijke negatieve dingen. Het was meer roddeljournalistiek, dan een objectieve reportage. Deze journalist zal zelf wel problemen hebben die ze nog niet verwerkt heeft. Dit was een artikel uit de San Francisco Chronicle (klik hier om het te lezen). Ik zal kijken of we ook de URL voor een ander artikel over hetzelfde verhaal, geschreven door de Associated Press, erbij kunnen zetten (klik hier om te lezen wat zij schreven). Je kan zo zelf het contrast tussen de twee verhalen zien.

Ik wil het ook nog even hebben over de verkiezingen. Niet zozeer over dat Bush de verkiezing gestolen heeft. Ik denk dat iedereen zelf al een mening heeft over Bush, dus betwijfel ik of ik daar iets aan toe te voegen heb. Ik hoorde iets, wat ik erg grappig vond over het presidentschap van Bush. Ik weet niet of het waar is, maar als het dat niet is, zou het waar moeten zijn. Iemand vertelde me dat Nostradamus in 1555 voorspelde dat op de belangrijkste positie, de dorpsgek aan de macht zal komen. Iemand anders vertelde me dat Nostradamus dit niet heeft voorspeld. maar het is toch leuk genoeg om met jullie te delen.

Ik wil graag praten over de verkiezingen en hoe de US Supreme Court de verkiezingen aan Bush heeft gegeven. Niet de gehele Supreme Court, maar de conservatieve meerderheid. Hoe erg ik het ook vond, dat ze Bush president maakten, was het nuttig op een manier die niets met de verkiezing te maken heeft.
Het liet zien dat de US Supreme Court NIET een onbevooroordeelde en a-politieke eenheid is. Wat ze gedaan hebben in de verkiezingen bewijst dat ze erg politiek zijn, als ze al zo bevooroordeeld zijn in de verkiezingen, hoe onbevooroordeeld en eerlijk kunnen ze dan zijn, wanneer ze moeten beslissen over leven en dood kwesties, zoals hoger beroep in doodstrafzaken. Het antwoord zou duidelijk moeten zijn voor iedereen.
Met betrekking tot Bush zijn presidentschap: persoonlijk denk ik, dat je er niet beter van zult worden, tenzij je rijk bent of een groot bedrijf hebt. We weten allemaal wat zijn reputatie aangaande de doodstraf is, maar ik vermoed dat jullie allemaal zullen merken, dat dit niet alleen over de doodstraf gaat. Ik verwacht dat de komende vier jaren zullen laten zien of ik gelijk heb, maar ik hoop dat ik het fout heb wat Bush aangaat. Ooit heb ik een psycholoog over politici horen praten. Hij zei dat de meest effectieve politici sociopaten zijn. De reden daarvoor is dat ze in staat moeten zijn om morele overwegingen terzijde te schuiven, om te doen wat ze doen. Ik heb het niet zo op psychologen, maar wat hij zei klonk heel aannemelijk.

Tot slot: er is een website voor een organisatie genaamd 'The Public Cause Network'. De URL hiervoor is: http://www.thepubliccause.net
Naast de doodstraf houden ze zich met verschillende items bezig. Het is ook een organisatie waar je zelf aan deel kunt nemen. Dus bezoek deze site eens als je wilt. Ik denk dat er ook een link is naar die site op onze linkpagina.
Ik ga er weer vandoor voor nu. Bekijk de ‘Letter Section’ en schrijf me als je wilt. Je kunt me ook schrijven op mijn gewone adres, dat je kunt vinden op de voorpagina van deze site. Dat is sneller dan e-mail.
Het ga jullie goed.

Vrede,
Dean