5 october 1996

Column 12

Ik wil wat meer over de rechtszalen praten, maar eerst wil ik even zeggen dat deze website, Kauai Net, de site is, waar deze columns oorspronkelijk vandaan komen en zijn bedacht. Ik had een andere website (monkey net) toestemming gegeven om ze ook af te drukken, maar dat werd niks. Dus, van nu af aan zullen ze alleen op deze site staan. Als je me e-mail stuurt op de andere site, zal ik het niet krijgen. Ik heb gevraagd of de columns hiervan afgehaald kunnen worden. Het is jammer dat het niet werkte, maar het gaf me teveel problemen. Als je me op de andere site e-mail gestuurd hebt, kun je het weer naar dit adres sturen en het wordt naar mij doorgestuurd. Maar mijn directe postadres staat ook op deze site (slakkenpost) en dat ontvang ik veel sneller. Het spijt me als ik je brieven van de andere site niet gehad heb, maar dat is een van de redenen waarom ik daar niet meer op wil staan. Ik had die andere site toestemming gegeven om deze columns af te drukken zodat ik meer mensen zou kunnen bereiken, maar het bleek een hoop problemen te geven en dat was de moeite niet waard.

De laatste keer dat ik schreef, vertelde ik over de inrichting van een rechtszaal en vertelde ik kort over de selectie van een jury in een doodstrafzaak. Alle potentiële juryleden moeten een formulier in vullen over een groot scala van onderwerpen. Dit formulier bestaat uit vragen die de aanklager, de rechter en de verdediging bijgedragen hebben. Het doel is om een zo goed mogelijk beeld te krijgen van de persoon, zodat wanneer het potentiële jurylid de rechtszaal wordt binnengebracht, iedereen al een idee heeft wat voor vragen ze die persoon willen stellen. Natuurlijk zijn er bepaalde dingen waar de rechter en de aanklager naar zoeken en er zijn specifieke dingen waar de verdediging naar zoekt op de formulieren.

Het is erg interessant om daar te zitten en te luisteren naar de antwoorden van de potentiële juryleden. Het oude gezegde “beoordeel een boek niet naar zijn kaft” is heel toepasselijk in een proces zoals dit. Je hoort de meest ongelofelijke dingen van mensen waar je dat het minst van had verwacht. Er zijn een paar uitwisselingen die me heel goed zijn bij gebleven. Eén daarvan ging ongeveer zo:

Officier van Justitie: ik zie op uw formulier dat u op geen enkele manier in de doodstraf gelooft. Klopt dat?

Jurylid: Ja, dat klopt.

O.v.J: Betekent dit dat u iemand nooit de doodstraf zou geven, zonder te letten op de omstandigheden?

Jurylid: Ja, dat klopt. Ik geloof op geen enkele manier in het nut van de doodstraf. Het spijt me, maar ik kan er geen voorstander van zijn.

Rechter: Er is geen reden om u te verontschuldigen voor hoe u voelt. We zijn blij dat u er eerlijk over bent.

Jurylid: (naar de rechter kijkend alsof hij iets uitlegt aan een kind) Ik verontschuldig me niet voor hoe ik me voel. Ik vind dat het verkeerd is van de Staat om iemand te vermoorden. Ik ben er trots op dat ik tegen de doodstraf ben. Ik zal me nooit verontschuldigen voor hoe ik me voel.

Rechter: (een pijnlijke blik uitwisselend met de officier van Justitie) Dank u voor uw tijd, u bent vrijgesteld van verdere jurydiensten in deze zaak.

Jurylid: Dank u wel.

Mijn advocaat leunt opzij en mompelt tegen me: “Verdomme! Waarom zijn de goede altijd zo krachtig over wat ze voelen?”
Maar de meeste juryleden zijn van de andere kant van het spectrum. Een typische uitwisseling kan ongeveer zo gaan:

Verdediging: Uw antwoord op het formulier waarbij gevraagd werd hoe over de doodstraf denkt zegt, dat u nooit zou overwegen om iemand een levenslange gevangenisstraf te geven. U denkt dat iedereen die schuldig bevonden wordt de doodstraf zou moeten krijgen. Dus we kunnen aannemen dat u nooit iets anders zou doen dan de gedaagde de doodstraf te geven. Is dat hoe u erover denkt?

Jurylid: Ja, zo denk ik erover.

Verdediging: Dus u zou iemand altijd ter dood veroordelen en nooit een levenslange gevangenisstraf zonder de kans op vrijlating overwegen?

Jurylid: Ja, zo denk ik erover.

Verdediging: Dank u. Ik heb geen vragen meer.

Officier van Justitie: u zegt dat u het nooit zou overwegen om iemand een levenslange gevangenisstraf zonder voorwaardelijke vrijlating te geven. Maar als er iets was wat de verdediging u zou vertellen wat zo onweerstaanbaar was, zou u dan niet zo onbevooroordeeld kunnen zijn om de gedaagde een levenslange gevangenisstraf te geven, in plaats van hem ter dood te veroordelen?

Jurylid: (met tegenzin) Nou, ik weet niet wat dat kan zijn, maar ik ben onbevooroordeeld en zou het in overweging nemen.

O.v.J: Dus u zegt dat u een levenslange gevangenisstraf zonder de kans op voorwaardelijke vrijlating in overweging ZOU KUNNEN nemen en niet de gedaagde automatisch de doodstraf zou geven?

Jurylid: Ja, ik neem aan van wel, maar ik weet niet wat het zou kunnen zijn waardoor ik het in overweging zou kunnen nemen.

Rechter: Dus u zou onbevooroordeeld kunnen zijn en een levenslange gevangenisstraf in overweging kunnen nemen?

Jurylid: Ja, ik denk het wel.

Rechter: Okay, u kunt nu gaan, maar u moet zich weer melden op de dag dat de jury gekozen gaat worden.

Verdediging: Maar Edelachtbare . . .

Ik denk dat een van de meest interessante dingen, die ik leerde tijdens het proces van het kiezen van een jury, was dat mensen die onvermurwbaar tegen het recht van de vrouw zijn om te kiezen in de abortus kwestie, ook dezelfde zijn die de sterkste voorstanders zijn van de doodstraf. Dat vind ik nogal hypocriet . Ze argumenteren zo hartstochtelijk dat moorden verkeerd is en door een abortus vermoord je een levend wezen. Toch, als je ze vraagt naar de doodstraf, argumenteren ze net zo hartstochtelijk dat het hartstikke okay is om iemand te executeren. Het ironische is, dat mensen die voor het recht van de vrouw zijn om te kiezen zijn, dezelfden zijn die onvermurwbaar tegen de doodstraf zijn.

Voordat ik ga, wil ik wat vragen beantwoorden die me gesteld zijn, één was waarom ik niet over mijn zaak praat. Een andere, waarom ik niet over persoonlijke dingen van mezelf praat. Nou, ik heb al eerder gezegd, dat ik onschuldig ben, zodat je weet waar ik sta in wat ik schrijf. Als ik deze columns zou gebruiken om zoiets te promoten, zou ik dat verkeerd vinden. De reden waarom ik niet over mezelf praat is, omdat het niets te maken heeft de dingen waarover ik schrijf. Mijn zaak zal in de rechtszaal beslist worden en niet op het Internet. Sommige mensen beschuldigden me ervan dat ik deze site gebruik om mijn onschuld te verkondigen etc. Nou, geloof me, als ik deze site daarvoor wilde gebruiken, zou ik een heleboel kwesties kunnen gebruiken om dat te doen. Dus voor degenen van jullie die me brieven hebben gestuurd om te zeggen dat ik alleen maar mijn onschuld wil verkondigen, ik denk dat het dan heel duidelijk zou zijn als ik dat zou doen . . . en ik zou het beslist niet erg subtiel doen.

Later,
Dean