12 augustus 1999

Column 23

In het verleden heb ik geprobeerd om een beetje uit te leggen hoe de rechtbanken en de rechtssystemen werken. Mijn bedoeling was om te proberen je te helpen te begrijpen hoe het systeem werkt (of hoe het niet werkt, het ligt er maar aan hoe je er tegenaan kijkt). Ik heb niet zoveel tijd aan dat onderwerp besteed als ik wilde. Het is frustrerend te proberen om iets te uit te leggen wat moeilijk uit te leggen valt. Het is makkelijk om in het moeras te verdwalen, proberen de details uit te leggen en het grote geheel uit het oog verliezen. Om er nog maar niet van te spreken, dat het onderwerp erg droog en saai kan zijn, tenzij je er een speciale interesse in hebt. Ik kan erover blijven praten hoe jury's geselecteerd worden op zo'n manier dat ze positief tegenover de aanklager staan. Of ik kan er over blijven praten hoe de aanklager een ongelimiteerde bron van mogelijkheden heeft om te proberen te gedaagde te veroordelen, terwijl de gedaagde niet veel heeft om zich mee te verdedigen. Ik betwijfel of dat erg interessant is voor je, dus zal ik me meer concentreren op andere dingen en ik hoop dat je ondertussen een idee krijgt waar ik het over heb, op een manier die meer samenhangend is.

In de laatste ±5 jaar zijn er een aantal verhalen in het nieuws geweest over mannen die 15 tot 20 jaar in de gevangenis of in de dodencellen, hebben gezeten, voordat er bewezen werd dat ze onschuldig waren. Sommige van die mannen(die in de dodencellen zaten) waren nog maar een paar uur van hun executie verwijderd, voor ze uitstel kregen om verschillende redenen. Als ze er niet in geslaagd waren om dit uitstel te krijgen, zouden ze dode, in plaats van vrije mannen zijn.
Degenen die voor de doodstraf zijn hebben een oplossing gevonden om dit irritante detail niet meer voor te laten komen. Ze zijn erin geslaagd om de tijd, die een gevangene in een dodencel heeft voor zijn hoger beroep en om te proberen te bewijzen dat hij onschuldig is, in te korten.
Deze mensen zijn er ook in geslaagd om het aantal bronnen, die ter dood veroordeelde gevangenen hebben om zichzelf te verdedigen, te reduceren. Er waren al niet veel bronnen om mee te beginnen, zeker niet als je het vergelijkt met wat de aanklagers tot hun beschikking hebben.
Gezien het feit dat deze mannen in de meeste gevallen 15 jaar (of meer) nodig hadden, hebben de mensen die voor de doodstraf zijn, de tijd die je krijgt voor je hoger beroepen, gezet op minder dan 10 jaar. Ik veronderstel dat dit hun manier is om het probleem op te lossen van onrechtmatige veroordelingen en mannen die onschuldig ter dood veroordeeld worden. Je maakt het gewoon onmogelijk voor hen om hun onschuld te bewijzen.

Het huichelachtige hiervan, is dat deze mensen die de tijd voor hogere beroepen in willen korten, erover praten hoe gerechtigheid gediend moet worden. Ze zien er geen gerechtigheid in om een persoon tijd te geven om zijn onschuld te bewijzen. Deze mensen verwarren hun eigen agenda met echte gerechtigheid. Het zou om te lachen zijn, als het geen zaak van leven en dood was. Als ze echt om gerechtigheid gaven, dan zouden ze er alles aan doen om ervoor te zorgen dat de overheid geen onschuldige mensen meer vermoord.

De reden waarom ik over het rechtssysteem en onschuldige mensen praat, is om wat er dit jaar hier in Californie is gebeurd. Het was in februari (denk ik) dat er 3 mensen werden vermoord in het Yosemite National Park. Het zou een geval van weer een tragische moord kunnen zijn, behalve voor een ding. De families van deze vrouwen zijn erg rijk en hebben veel invloed.
Als resultaat kreeg deze zaak een hoop aandacht en er werd extra hard aan gewerkt. De media had elke dag een verhaal over de zaak in het nieuws en er was een publieke (media) roep om een snelle arrestatie. Yosemite National Park is federaal grondgebied dus de FBI werd erbij gehaald om het onderzoek te leiden en samen te werken met de verschillende politie eenheden die met de zaak bezig waren.

De druk van het publiek (de media) op de autoriteiten om een arrestatie te verrichten was heel erg hoog. Bijna elke dag liet de media de familie van de slachtoffers voor de camera's paraderen, om gerechtigheid en arrestaties in deze zaak te eisen. Na een paar weken hield de FBI een persconferentie om een doorbraak in de zaak aan te kondigen en vervolgens 2 mannen te arresteren.
Het lijkt erop dat de politie niet verder kan gaan met een zaak ,tenzij ze eerst een persconferentie houden. Een stel mannen, die een strafblad voor kleine misdrijven hadden, was gearresteerd. Beide mannen hadden al eens in de gevangenis gezeten (voor kleine drugs of eigendoms- overtredingen) en ze leken in het stereotype te passen dat de media en de autoriteiten gecreëerd hebben voor 'verdachten' van serieuze misdrijven. Al de gewone politieclichés kwamen eraan te pas en de politie zorgde voor de 'Dader Loop'. Hierbij laat de politie de verdachten voor de media paraderen, zodat ze foto's kunnen maken om in het nieuws en in de kranten te laten zien. De media krijgt haar foto's van 2 mannen, die eruit zien als criminelen en de machine wordt in werking gezet om deze 2 mannen te veroordelen en naar de dodencellen te sturen.

De FBI stopte deze 2 mannen in de plaatselijke gevangenis om ze vast te houden, terwijl er meer onderzoek gedaan en afgerond kon worden. Het kost tijd om een zaak tegen onschuldige mensen in elkaar te zetten (nou ja, soms hebben ze er niet veel tijd voor nodig). Terwijl de zaak tegen hen 'gemaakt' werd, hielden de autoriteiten hen vast in de gevangenis met een tenlastelegging die ze ergens vandaan hadden gehaald.

Terwijl deze twee mannen in de gevangenis zitten, houdt de FBI persconferenties om te proberen het publiek ervan te overtuigen dat deze 2 mannen schuldig zijn. Natuurlijk wreef de media zich al in haar handen met het vooruitzicht van goede sappige rechtszaak. Ze hebben tenslotte sinds O.J.'s rechtszaak geen behoorlijke (onderhoudende) rechtszaak meer gehad.

Vorige maand (juli 1999) werd er weer iemand vermoord in het Yosemite National Park. Het was de aandacht van de media niet waard, misschien een paar seconden op het nieuws op z'n hoogst een paar alinea's in het achterste gedeelte van de krant. Weer een tragisch geval, maar de vrouw kwam niet van een rijke familie, dus was ze de 'echte' aandacht van de media niet waard.

De politie had een doorbraak in deze zaak, omdat er een getuige was die een auto identificeerde en dat leidde tot de arrestatie van een man voor deze moord. De man werd gearresteerd en bekende de moord, maar tot hevige ontsteltenis van de autoriteiten bekende de man ook tot de twee eerdere Yosemite moorden. Precies dezelfde moorden waarvoor de autoriteiten twee andere mannen in de gevangenis hield, terwijl ze 'een zaak aan het maken waren' om HEN de 2 moorden ten laste te leggen.

Ik twijfel er NIET aan, dat als deze andere man niet al deze moorden bekend had, de FBI (en andere politie instellingen) in staat waren geweest om 'een zaak op te bouwen' tegen de 2 mannen. Ik weet zeker dat ze veroordeeld zouden worden en de doodstraf zouden hebben gekregen voor moorden die ze niet gepleegd hadden. Eenmaal in de dodencellen, zouden ze gewoon weer een paar extra mannen zijn die claimen onschuldig te zijn.

Wat me dwars zit, onder andere, is hoe het publiek (de media) het gewoon maar naast zich neerlegt alsof het niets bijzonders was. Hun aandacht is nu gericht op de man die de moorden bekend heeft en er wordt niets gezegd over de twee mannen die klaargemaakt werden voor hun veroordeling.
De media schijnt niets vreemds te vinden aan hun gedrag of met het gedrag van de autoriteiten. Het is alsof op deze manier er gerechtigheid gedaan wordt. Ik veronderstel dat, wanneer het gedrag van de media net zo slecht is als dat van de autoriteiten, ze er niet graag veel aandacht op willen vestigen.

Later,
Dean