3 augustus 2004

Column 39

Ja, ik ben en schrijf nog steeds. De reden waarom ik zo lang niet geschreven heb, was omdat ik eigenlijk het gevoel had dat ik niets te vertellen had. Ik wil niet alleen schrijven om ruimte te vullen, ik wacht liever tot ik iets zinnigs te zeggen heb. Hopelijk heb ik ook dit keer wat interessants om over te schrijven.

Zo goed en kwaad als het kon heb ik de schandalen in de Irakese gevangenissen geprobeerd te volgen en er zijn dingen opgevallen, die erg interessant zijn voor mij. Ik was niet zo verrast toen ik de eerste keer dit verhaal hoorde op het nieuws. Ik ben ervan overtuigd dat er in de meeste landen mishandelingen plaatsvinden in de gevangenissen (in het ene land meer dan in het andere). Wat in Amerika de normale gang van zaken lijkt te zijn in de gevangenissen en Huizen van Bewaring, wordt in de rest van de wereld als mishandeling gezien. Misschien zijn de mishandelingen niet hetzelfde als die in Irak hebben plaatsgevonden. De omstandigheden zijn verschillend, dus dat is te verwachten. Sommige dingen zijn wel vergelijkbaar vind ik.

Eigenlijk hoopte ik dat de nieuwsmedia deze gelegenheid zouden gebruiken, het Irakese gevangenisschandaal, om de misstanden in Amerikaanse gevangenissen en Huizen van Bewaring aan de kaak te stellen, maar er was slechts één tv-zender die dit aspect aanhaalde. Als er al andere zenders waren die dit ook aanhaalden, dan heb ik het gemist.

Een van de interessante dingen van het Irakese mishandelingsverhaal is dat sommige mensen, die de VS aanstelde om gevangenissen in Irak te leiden, vroeger gevangenisdirecteuren hier in de VS waren. Van wat ik weet, hebben twee van deze mensen, die in Irak de gevangenissen administreren en leiden, een achtergrond met mishandelingen in onze gevangenissen. Ook had iemand een onderzoek gehad met betrekking tot zijn betrokkenheid van het overlijden van een gevangene (in Utah) in een gevangenis waar hij directeur was. Door zijn vroegere status, kon hij geen baan meer krijgen in de Amerikaanse gevangenissen, maar blijkbaar was hij wel goed genoeg om een gevangenis te runnen voor de VS in Irak.

Er zijn wat laaggeplaatste soldaten die nu zijn aangeklaagd voor de mishandelingen. Zij zijn degenen, die je op foto’s ziet waar de mishandelingen plaatsvinden. Naar wat ik begrepen heb zijn er twee soldaten veroordeeld, tot nu toe. Wat ik ook interessant vond, maar niet verwonderlijk, dat veel van deze bewakers hier in de VS werkten als gevangenisbewaker en politieagent. Ik veronderstel dat de reden waarom zij deze dingen gedaan hebben, is dat zij dat ook al hier in Amerika deden (misschien in mindere mate) en niet doorhadden dat ze iets verkeerd deden. Zij vertelden dat zij orders opvolgden, toen zij deze wandaden begingen en ik geloof ze, maar dat betekent niet dat zij niet verantwoordelijk zijn voor hun daden.

De ‘senior military’ en Bush’s mensen claimden dat zij niets wisten van deze misstanden en dat dit gebeurde zonder hun toestemming. Ikzelf denk, dat dit een zaak is van het ontduiken door de hoogstverantwoordelijke en het afschuiven op mensen van lagere rang, wat behoorlijk verachtelijk is. Ik veronderstel dat de kennis en toestemming, voor wat gaande was in Irakese gevangenissen goedgekeurd was door Bush. Maar natuurlijk zal Bush zijn ‘fout’ nooit toegeven of verantwoordelijkheid nemen voor zijn aandeel. Maar natuurlijk laat hij een paar lagergeplaatste kinderen de schuld op zich nemen voor iets, waar hij uiteindelijk zelf verantwoordelijk voor is.

Eerder zei ik al, dat ik een verhaal gezien had op de tv over de misstanden hier in Amerikaanse gevangenissen en het was interessant te horen wat zij zeiden. Zij hadden het over de sheriff in Arizona, die bekend staat voor het doen van buitensporige dingen met de gevangenen in zijn gevangenis. Op tv schept hij op over hoe hij zijn gevangenen vernedert, zoals b.v. mannen roze ondergoed laten dragen en ze te laten slapen in tenten met temp. van 100F (37C). 
Zij hadden het ook over de ‘martelstoelen’ die gebruikt werden in een ander staat waar gevangenen vastgebonden werden in een heel oncomfortabele houding als straf, tot een keer een gevangene doodging tijdens zo’n sessie. 
Dit verhaal ging ook over mishandelingen in de gevangenissen hier in Californië. Er was een geval van marteling, waarbij een gevangene in kokend water werd gedoopt en zware brandwonden opliep. Er werd ook gesproken over andere incidenten in een andere Californische gevangenis, waar bewakers gevechten tussen gevangenen opzetten en daar dan zelf op gingen wedden. Met enkele doden als gevolg. De bewakers zouden de gevangenen beschieten met rubberen kogels om gevechten te stoppen, maar in één geval schoten zij en doodden een gevangene met kogels van een echt geweer. 
Er kwamen nog meer mishandelingen aan bod, in verschillende gevangenissen, maar je snapt wat ik bedoel.

Sinds ik hier in San Quentin ben, heb ik dit soort dingen zelf niet gezien, maar ik heb veel mishandelingen gezien toen ik in het Huis van Bewaring zat, in afwachting van mijn proces. Ik betwijfel of deze mishandelingen een ‘afdwaling’ waren, die zich beperkten tot het Huis van Bewaring waarin ik zat.

Het is niet verrassend dat onze nieuwsmedia zich niet ging focussen op mishandelingen hier in ons land. Maar ja, ze konden beter hun tijd verdoen met verhalen over processen, die voor niemand belangrijk zijn, behalve dan voor de betrokkenen, in plaats van verhalen te schrijven over onderwerpen die tienduizenden mensen raken, zoals de mishandelingen in de gevangenissen. Weer een ander voorbeeld van de nieuwsmedia is het afleiden van de mensen door het negeren van inhoudelijke onderwerpen, zodat ze zich kunnen focussen op de roddelaspecten van het nieuws. Ik wil niet alle nieuwsmedia over één kam scheren, want dat is niet eerlijk. Ik praat over de gangbare media. Zij hebben een lange lijst met onderwerpen, die de aandacht afleiden en niet die verhalen behandelen, waar mensen belang bij hebben.

Ik denk dat het Martha Stewart proces hier een goed voorbeeld van is. De nieuwsmedia heeft heel erg veel aandacht en tijd besteed aan het volgen van haar proces en vonnis. Deze vrouw heeft een paar twijfelachtige beslissingen genomen m.b.t. haar aandelen, wat niemand echt ‘raakte’. Aan de andere kant heeft de nieuwsmedia het nooit over hoe (vice premier) Cheney’s oude bedrijf (Halliburton) al deze vriendschappelijke overeenkomsten kreeg van de regering voor de contracten in Irak of over het andere beleid dat Bush en zijn mensen hebben uitgevoerd, wat niet alleen Amerika raakt, maar ook de rest van de wereld.

Ik weet niet of de aandacht van de nieuwsmedia over misbruik in gevangenissen zal resulteren in enige verandering. Ik hoop van wel. Gevangenissen en de manier waarop er geopereerd wordt is iets wat moeilijk te veranderen is en de cultuur van de gevangenissen is in de loop der tijd ook nauwelijks veranderd.

Ik denk dat ik genoeg gezegd heb voor deze keer, dus ik stop ermee voor nu.
Bedankt voor je tijd en voel je vrij om te reageren.

Het beste,
Dean